Le Ser Pirtuke
Li Başûre Rojhilate Zarok Buyîn Di Şeveke De Mezin Bûyîn
Ev vek hemû zarokan dilşa, wek hemû zarokan be xem bûn. Dikaribûn bikevin hemû baxen bajaroke, ji hemû baxçeyen we bixwin, li tehma hemû fekiyen daran binherin. Heta ew şeva havîna ku dengen çekan ji nişke ve teqiya…
Peşiye azadiya xwe, sena xwe winda kirin, paşe jî li ber çaven wan malen wan bû topa agir. Mezinan ji wan re tu tişt nedigot, di navbera xwe de behsa hin kesen “li derva” dikirin.
Ew kesen “li derva” kî bûn?
Nivîskar Emîne Erdoxan a ku zarokatiya xwe li Başûre Rojhilate derbas kir, behsa jiyana gele nereme ya ku di şeveke havîne de ji nişke ve di navbera du agiran de ma û serobinî bû vedibeje:
“Min xwest ku ez ew rojen ku, tevî hemû tunebûna derfet û jiyane jî xiyal û zena me heta we digot azad û devvlemend bû, jiyan ne bi gotinen neyînîyen wek şer, penaberî, kokteylen molotofe, eş û herse; bi gotinen gelek cüda û xweşik ve dihat bibîranîn, hûqma peyven gelek cüda û erenî derbas dibû bi bîr bixim”