Ser Nave Mın Nekuje PKK

Nurcan, Kevser, Zeynep, Nergiz, çocukluğumun ve ilk gençliğimin geçtiği ‘şehir’de o yıllarda asla hayal edemeyeceğim ‘kız kıza gidilen arkadaşa veda yemeği’ dönüşü ne yazık ki çokça aşina olduğum bir şekilde

Dünün Mazlumluğundan Bugünün Zalimliğine…

Bir bayram sabahıydı… Yaşıtlarım her bayram olduğu gibi yine mahalledeki evleri teker teker dolaşarak, şeker topluyordu… Gittikleri her kapının önünden neşeli sesleri ve tekerlemeleri yankılanıyordu: “İda we piroz be, sekere

Site Footer